Een periode met ‘ups’ en ‘downs’
Allereerst wil ik jullie bedanken voor de enorme leuke reacties op mijn vorige blog. Dit stimuleert mij om vaker een blog te schrijven, want daar moet je tijdens deze drukke dagen wel even de tijd voor nemen vind ik.

Ik heb vorig weekend mijn eerste weekend hier meegemaakt op Curacao. Ik heb voornamelijk mijn rust gepakt aan het water en genoten van het heerlijke zonnetje. We zijn ook nog naar een aantal feestjes aan het strand geweest, maar helaas door de vermoeidheid en een nog steeds dikke enkel was het vroeg voor mij afgelopen. Door de slechte wegen, slippers en het veel lopen op zacht zand is mijn enkel weer wat dikker en pijnlijker geworden. Hierdoor ben ik de eerste dagen op het eiland te vroeg naar bed gegaan, waardoor ik bleef hangen in mijn jetlag en niet echt contacten kon leggen.

Deze vermoeidheid was ook maandag nog aanwezig, maar ik zette de knop om en wilde een goede eerste indruk geven bij mijn eerste stagedag. Ik werd vandaag geïntroduceerd bij Amigunan di Cristo. Dit is een stichting dat zich inzet voor kansarme kinderen in de wijk. Een vrouw, tante Emma, heeft haar huis opengesteld voor ongeveer 100 kinderen. Deze kinderen krijgen extra begeleiding om ze dat extra zetje te geven voor hun toekomst. De meeste kinderen hebben een enorm heftige achtergrond. Dit merk je ook in de manier van omgang tussen begeleiders en de kinderen. De kinderen zijn erg gewelddadig en luisteren vrijwel niet. De manier van begeleiden is hier totaal anders als in Nederland. Het woord belonen kennen ze niet en praten met de kinderen klinkt voor mij meer als schreeuwen. Al met al een ervaring dat mijn mond heeft doen openstaan en ook nu nog kippenvel geeft.

Dinsdag werd ik helaas met vlekken voor mijn ogen wakker; het was weer zo ver. De regels hier zijn dat als je ziek bent je naar de huisarts moet om vrij te krijgen voor werk of stage. Gelukkig kon ik worden gebracht en na wat testjes dacht de huisarts dat mijn lage rusthartslag niet altijd de juiste combinatie is met mijn lage bloeddruk. Ik heb een zoutoplossing meegekregen en heb de hele dag uitgeziekt. Zelf denk ik dat ik meer last heb gehad van het klimaatsverschil, ander eten en de nieuwe indrukken.

De rest van de week ben ik wel gewoon naar stage gegaan, ondanks dat ik duf was. Ik heb deze week voornamelijk veel mee gelopen op stage om een beter beeld te krijgen. Het is de bedoeling dat de kinderen tijdens de dagelijkse routine ook wat meer beweging krijgen, zodat hun concentratie verbetert. Het grootste probleem ligt bij de kleuters. Er zij ongeveer 30 kleuters die de hele dag op een stoeltje op elkaar vertoeven onder één partytent. Zij hebben nog geen huiswerk begeleiding en moeten zoveel mogelijk worden vermaakt. 30 gewelddadige kleuters die Papiaments praten en ik dus niet kan verstaan was een hele uitdaging. Onverwachts mocht ik een activiteit met ze doen, wat voor mijn doen erg chaos was. Ik ga nooit meer zeuren over mijn F-pupillen in Nederland. Met handen en voeten werk is het me toch gelukt en achteraf gaf het veel voldoening. Ze zijn erg knuffelig en houden van de aandacht die jij ze geeft, voornamelijk de positieve. Ze bloeien op en worden opeens lieve kinderen die even hun zorgen vergeten thuis. Hieronder staan nog foto’s van het pleintje waarop ik les geef en de stageplek zelf.

Het tweede weekend werd beter ingeluid. Het ging beter met mij en mijn enkel en je begint steeds meer mensen te leren kennen. Ik heb enorm chille huisgenoten en onze keuken is van alle keukens in deze straat denk ik wel het schoonst. Vrijdagavond hadden we een afscheidsfeestje op de patio bij de buren. Zaterdag hebben we vroeg in de ochtend de Christoffelberg beklommen. Het was een zware klim, maar het uitzicht was alles waard. Foto’s volgen binnenkort op Facebook. ’s Middags zijn we met een gezellige groep naar Zanzibar geweest, waar we eerst hebben gezond en later overging op een strandfeest. Zondag zijn we met een groep naar het enige strandje in het noorden geweest. Het uitzicht was prachtig, maar het strand zelf was niet echt comfortabel. In de avond zijn we naar het bekende feest hier Wet&wild geweest bij Mambo beach. We hebben met zijn alle een erg leuke avond gehad en het was helaas iets te laat geworden.

Binnenkort zou ik alle foto’s nog plaatsen op Facebook, helaas heb ik ze nog niet allemaal binnen, maar even geduld; Alles op zijn tijd! Daar wen ik nog niet echt aan.. &ohja dames van vv Gendringen, ik ben mijn beloftes nagekomen; zie foto’s!

Liefs Arlena